Başsız kalmanın en kotü yönetenden bile daha vahim bir durum olduğunu gösterdi.
Bencillik insanligimizin doğasında var.
Yunanlılar avrupa birliginin yardimlar karsiliginda dayattigi sartlara; ac kaliriz, bir kez batariz diyerek hayir diyebiliyorken bizim vatadaslarimiz ufacık bir ekonomik dalgalanmada daha beterlerinden korkarak az da olsa aziklarina kanaat etmeyi yegledi.
Benim anlamadigimsa şu; daha kötü şartları geçmiş dönemlerinde Yunanlılar mi görmüştü yoksa biz mi? Tekrar etmeye mi cesretimiz yoktu, Yunanlılar mı cahil cesaretine sahipti.
