sıtkımı sıyıramadığımdır. durup durup mesaj atar mı bi insan? 2 yıl önce, örf ve adetlere uyup istedik ailesinden. vermediler. üzülsem de eyvallah dedik. ailesi o kadar laf saydı ki iyi ki olmamış diye şükrettim. o zamanlar ayrılalım dediğimde yanaşmadı. ee napalım diye düşündük. kaçalım dedi. normalde erkek der, bu sefer kız tarafından geldi bu teklif. tamam dedim. seviyor muydum pek bilmiyorum ama isterdim onunla bir ömür beraber yaşamak. zaten yaşım gereği de aşk meşk işlerine uzaktım. o benden daha hevesli ve heyecanlıydı. kaçma düşüncesi gitgide makul olmaya başladı. gittim 10 bin tl kredi çektim. kalacağımız yeri vs her bi boku ayarladım. ama o ne yaptı? son gün ben korkuyorum diyerek vazgeçti. kiraladığım arabaya mı yanayım, çektiğim krediye mi? tabii psikolojik etkisi de cabası. o günden sonra ne o, ne de ben aradım. Bu büyük satışa rağmen ağzımı açıp tek kötü bir şey söylemedim. bence haklıydı. kimse benim için ailesini çiğnememeliydi. Gerçi o bu sebepten değil korktuğundan yapamadı. ama son 2 aydır sürekli mesaj atmaya başladı. hayatımda kimse olmasa da onunla tekrar başlamak istemiyorum. olmayacak dua yız biz. bunu o da biliyor fakat bu inatçı halini çözemedim.
kusura bakma nazenin. daha kredinin taksitleri yeni bitti. tekrar kredi ve bi ton sıkıntı çekemem.
