Sessizlik kötüdür, her türlüsü ama.. Hele ki kendi içindeki en fenasıdır... Mutlaka bir nida olsun istersin çevrende... Boş boş duvara ya da sağa sola bakarken, yolda yürürken bile duymak istersin o sesi... Ellerinin sesini bile ararsın çırpmadığında... Ne kadar meşgul olursan ol ruhun onarılmak için bekler o sesi... Dokunsun istersin yüreğine... Çevrendekileri umursamadan, kim var kim yok dinlemeden, hatta bir saksıyı bile iplemeden, kuşlara, kedilere, toprağa ve rüzgara inat beklersin o sesi... Kulağınla topraklama yapıp üzerindeki ağırlığı alsın istersin o sesin... Senden koparılanların o sesle yeniden bir araya geleceğini bilirsin çünkü... Denizleri o sesle geçmek, ağaçlara o sesle tırmanmak istersin... Bir sonraki sessizliğe kadar o sesten mahrum kalmak istemezsin...
Sesini benden hiç esirgemeyen sevgili arkadaşım... Sesiyle hayatıma resim çizmeyi becerebilen arkadaşım... Doğum günün kutlu olsun...
