çağımızın küresel psikolojik buhranı. hayattaki her şeyi, her kavramı tıpkı akıllı telefonlarımızın şarjları kadar hızlı bitirmemizden dolayı içinde bulunduğumuz acınası durum. 13 yaşındaki çocukla konuşuyorum, "ben mutsuzum" diyor. neden diyorsun, "zaten şanssız doğdum" ben diyor. elinde ipad, cebinde iphone. her şeyi görüp, her şeyi bildiklerini sanıyorlar. her şeye özeniyorlar. ama sonra kendi hallerini beğenmiyorlar. bunalıma giriyorlar. ya da girdiklerini sanıyorlar. bir şekilde hak etmedikleri bir psikolojik bedenin içindeler. insanlar hayattan sıkılmış. insanlar birbirlerinden sıkılmış. diğer canlılar bizden yüzyıllardır sıkılıyordur, eminim. gezegen bizden rahatsız. galaksimizi de rahatsız etmeye başladık gibi. sonumuz hayrola gibi salakça bir iyi niyet barındıran bir şey de demeyeceğim. çünkü, sonumuz fena bir şey olacak gibi.
