Küçüktüm, Dedem ölmüştü, bana tonton derdi. Çok severdi, yaşlandı öldü, 10 yaşında idim.
Yaz sıcağında, Kerpiç evin ortasına boydan boya koymuşlardı, almanyadan halam ile amcam geleceği için bekletiyorduk, köyde de ilçede de morg yoktu, sağına soluna buzlu şişeler koydular, karınında bıçak, kendi zayıf, karnı şiş, herkes ağlıyordu, babaannem dedemin yanıbaşına oturttu, yüzünü açtı, deden öldü kızım dedi, gösterdi, ruh hastadıydı sanırım, yüzü sapsarı idi, yanakları çökmüş, tipi kaymış, daima sinek kaydı traşlı olup sakallarının çıkmış olması dikkatimi çekti. Öp kızım dedeni dedi. Öptüm iki günlük ceseti. Üzüldüm ama ağlamadım, korkmadım. Öptüm.
Sonra babaannem de öldü, canını verirken yanında idim, diğer dedem de öldü, üzülmedim.
Kimsem ölmedi henüz,
en çok amy'nin gidişi koydu, bu kadar içecek ne vardı amy, ah amy.
