seni seviyorum demeyi, demeni özledim.
aşkını çok özledim.
zaman geçiyor, acımsa dinmiyor, artıyor kat kat.. zaman herşeyin ilacıymış.. peeh, yalan hem de dik alasından..
zaman geçer olsa da gönül senden geçer mi sandın aman demişler ya o misal benimki. yanlış gidiyor belki de bir şeyler. seni unutmam, senden soğumam gerekirken her geçen saniye daha fazla bağlanıyorum ben sana.
aklımı kaybediyorum, düşünce yetim beni terkediyor çoğu zaman. aşkın esir alıyor beynimi. kalbimse ; boşver onu, o zaten ölü sen onu bıraktığından beri.
fotoğrafların.. bakarken kendimi kaybettiğim o fotoğrafların. gülüşünü görmek o kadar güzel ki cansız da olsa.. bununla yetinmek zor ama elden başka bir şey gelmiyor be hayatım.. aa hayatım mı dedim .. üff bak yine yenildim kendime. yapmayacağım dedim ama yine yaptım, vazgeçmek zor be aşkım.. haa bak bunu kasıtlı söyledim. ne zamandır söylememiştim çünkü özlemişim söylemeyi..
seni, sana olan aşkımı birkaç paragrafa sığdıramam biliyorum ama yazıyorum yine de.. belki, belki rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, içimi dökerek ama yok olmuyor.. içimdeki boşluk dolmuyor.
