japonya gibi bir ülke ve millet düşünüldüğünde muhteşem örnek oluşturan efsanevi bir cümle.
çok güzel cümle fakat söyleyeninden ayrı tutamadığım cümle.
ek,
elif şafak akıcı dili, konuyu işleyiş tarzıyla iyi bir yazar.iyi eğitim almış bir yazar. kitaplarının edebi değerini edebiyatcılar belirler, ben sadece okuyucuyum.
bu ülkede yaşayan her vatandaş gibi söz söyleme hakkı var. fakat bu cümleyi söylerken önce kendini gözden geçirmeliydi.
öncelikle uzatılan her mikrofona, sorulan her soruya memleketine (?)
milletine (?) öfkesini kusmaktan vazgeçmeli.önce kendisi geçmişiyle barışmalı.
elif şafak'ı anlatan şablon cümleler ile;
o avrupa' da ''dışlayarak dışlanmayı'' yaşarken kendi deyimiyle '' iç dünyasına yolculuk yaparak'' yazarken, devletimizin imkanlarıyla eğitim alırken, akranı olan koskoca bir nesil memleketinde (!) çok acılar yaşadı.bunu hatırlamalı.ergen psikolojisine takılı kalıp hala o gün ki gözle görüp değerlendirip memleketi yermekten,süslü kelimelerle aşağılamaktan vazgeçmeli. önce kendini, geçmişini affetmeli, kişisel travmalarını çözmeli, yasını tutmalı ve birey olarak geleceğini olgun temeller üzerine kurmalı. toplumsal içerikli mesaj kıvamında esinlenmiş olduğu kaynakları cümlelere çevirirken, sazı eline alıp söz söylediğinde samimi olabilsin. güzel cümleler kuruyor olmak çiğliğini örtmüyor.
