sürgünde ve cezaevinde geçirdiğim 46 yıl, 8 ay ve 22 gün boyunca aklımdan çıkmayan sorunsal. sürekli bunu düşündüm. bazen delirecek gibi oldum. ve ne acıdır ki, ölümü bile düşündüm sırf bu yüzden. insanlardan kaçtım hep. hepimiz insanken, insan gibi neden degiliz ki. bu arada başlığı, konuyu falan da unuttum ben. telefonu yukarı kaydırıp bakamıyorum da. neydi ki mevzu acaba, ınsan falan yazmışım ama... neyse güzel kardeşim buraya kadar okuduğun için teşekkür ederim. ben de seni çok seviyorum ama açılamiyorum işte. geçen noldu biliyor musun, eleman tri... neyse siktiret konu dağıldı hepten. bi de modlar uzun yazıları silmiyo biliyor musun, okumaya üşeniyorlar kanımca. dut ağacı boyunca, dut yemedim doyunca şimdi renkli bakınızlı yazı olsun diye yaptım bunu da, uzaktan gören bişey biliyor bu desin.
