Psikopatlığa kurban giden zavallı kız. Ben artık erkekliğimden utanmaya başladım. Bazen otobüse, metroya bindiğimde yanıma bir kız oturunca bir toparlanıyorum. Aman temas etmeyeyim. Aman değmeyeyim. Beni yanlış anlamasın. Artık anlık gözgöze gelmeye bile çekinir oldum; çünkü bu kızın katili gibi kansızlar yüzünden. Dolmuşa bindiğimde pek çok kez inmem gereken yerin daha ilerisinde indim hep, kız dolmuşta kalan son kişi olmasın diye. Ben bu şekilde düşünerek her günümü geçirirken âciz manyağın birisi gelip dilay gül gibi bir anne kuzusunu sadece "hayır" dediği için öldürüyor. Bu ülkede eğitim ilk önce çocuklara değil ailelere verilmeli bence. Ailenin yetiştiremediği çocukların günahını başka bir ailenin yetiştirdiği gül gibi insanlar çekmesin artık. Söylenecek başka da bir şey yok.
