normalde bu tarz konularda sözlüğe bir şey yazmıyorum çünkü son yıllarında çok ciddiyetsiz ve bilgisiz, interneti sadece vakti geçsin diye kullanan insanlarla dolduruldu burası.
ancak bu konuda içimden gelen birkaç şeyi yazmak istiyorum.
çok büyük bir yangın bu. ben normalde vurdumduymaz insanımdır, bu konular da hiç umrumda olmaz. ama bu konuda hiç rahat olamadım.
ilk defa yaşamaktan bunca utandım hayatımda. etrafa belli etmiyorum komik görünmemek için ama üç gündür rahat rahat ağlamak istiyorum.
şu güne yaşarken şahit olduğum için cidden bir kenarda oturup delice ağlamak istiyorum.
bir lider olsaydı...
bizi sadece biz olduğumuz için seven, merhametle dolu, umudu kaybettirmeyecek insanlık sahibi birisi olsaydı...
insanın başına çoban araması garip ve ilkel belki de ama bu kadar vahim ve şeytani bir olayı yaşadıktan sonra böyle birini çok arıyorum.
acılarımızı anlayacak kadar acı çekmiş, hep acı çekmiş ama kinle dolmamış insanüstü birisi...
keşke olsaydı. yapmayın deseydi. bu kadarı olmasaydı artık.
sivil bu insanlar. öğrenci, memur, emekçi bu insanlar.
dünya bunlara ne yaşatmış sanki, neyle ödüllendirmiş de böyle bir ölümle diyet istemiş?
bu şeytanlığı yapanlara bu güzel insanlar naptı?
3 gün yas verdiler... çocuklarıma biz bu günü de gördük maalesef diyeceğim.
kopan organlar, yanan bedenler, biten hayatlar var... bunu yapanların umrunda bile değilken, bizim derdimiz olmuş vicdan azapları...
hangi 3 gün, hangi 3 sene? yas dediğin insanlara has, devletlere değil.
