gaz lambasi vardi koydeki evde. sonra, lüküs lambası diye bir sey geldi. sicak yaz gunlerinde seftali tarlalarinin arasinda oten circir boceklerinin sesleri esliginde, Lüküs lambasınin isiginda, radyo tiyatrosunu beklerdik aksamlari.
havada yeni olgunlasmis cardinal seftalilerin kokusu, tadi. butun guzel sesli adamlar, butun guzel sesli kadinlarla guzel seyler konusurlardi hikayelerde. hersey cok yavas, hersey cok huzunluydu o vakitler. hayata kurulmus cibinnikin altinda kac kisi yatardik, sivrisineklerden korkarak?
dedem carsambalari sehirde kurulan pazardan lokum ve Petit beurre getirecek diye beklerdik sabirsizlikla. bir de akide sekeri. iki Petit beurre biskuvinin arasina koydugumuz pembe renkli, yumusak lokumlarin yapistigi dislerimi ayni tadi alabilmek icin yeniden verirdim, oylesine muhtesemdi tatlarin birlikteligi. sonra kosardik dondurmam gaymak'taki gibi bir dondurmacinin, motosikletine ilave ettigi, dudukumsu seyden cikan sesi duydugumuzda uzaklardan dogru. dondurmalar o zamanlar daha mi guzeldi?
