Derdini söylemek isteyen yazarların yazdığı yerdir.
Bir derdim var, dermanı nerededir bilmiyorum sevgili sözlük. Şu an kendimi şey gibi hissediyorum. Bir şey gibi hiç yani. Hani böyle ilk okulda öğretmişlerdir sana dünya güzel bir yer, dostluk, barış, çocuklar el ele... Sonra orta okul, lise... işte bak burada bir şeyleri çakmaya başladığın an. Sonra üniversite, gözünde bir perdeyle geçen onca sene. Sonra kapitalizmin kucağında yukarı aşağı kendini zıplatıyorsun.
Ama bu arada umutların var yani. Kurtulacaksın bundan. Bir batağa ayağın takılmış düşmüşsünde kalkıp iki kere elinle dizine vurup o toprak kirlerini temizleyecekmişsin gibi.
Temizlenmiyor be sözlük. O toprağın zerreleri seninle geliyor. Sen çok güzel bir yaylaya çıkıyordun o batağa ayağın takılmadan önce. Yanında arkadaşların vardı, hayal ortakların vardı, iyi insanlar vardı...
O bataklıkta bir şeyler oldu sen düşünce. Onlar daha takılmamışlardı belki ama neden gittiler ki? "Bundan bi bok olmaz!" Mı dediler acaba? iyi insan değiller miymiş ya da ben miyim acaba kötü. Yolda tepeleri aşarken aynı hayallerden bahsediyorduk. Neydi benim onlardan bir fazla ya da bir eksik düşündüğüm?
iyi insanlara o arada ne oldu. Artık onlar mı kötü ben mi? Artık ikimizde iyi olamayız. Çünkü iki iyi insan çok iyi anlaşır.
Önünde bir yol var. Siz tepeleri laylaylom aşacağınızı sanarken, hayaller kurarken zaman geçti. Akşam oldu. Hemde zifiri soğuk bir gece seni bekliyor. Ateş yakıp birbirinize korkunçlu hikayeler anlatıp sonrasında kıkır kıkır gülebileceğin dostları nereden bulabilirsin ki? Nerede takılıyor öyle insanlar?
