üniversitede kyk yurdunda 4 yıl kalmış biri olarak : ilk yıl zor gelir, sıkılırsınız ama kıdemli hale gelince tadından yenmez. yeni gelen gençler sizi çok sever, yanınızdan ayrılmaz eğer dolu bir insansanız. değerini bilin o yurdun. 4 yıl az sövmedim yeri geldiğinde ama bugün dönüp geriye bakınca en güzel anılarım hep orada ve şuan hayatımda aktif olarak görüştüğüm 3-5 dostum varsa onlar da oda arkadaşlarımdır. hayatınızın en güzel dostluklarını orada kurarsınız. paylaşırsınız çünkü hayatı. oda arkadaşınız anne-babanız olur yeri geldiğinde. hastalanınca onlar bakar sana ki çok arkadaşımın başında bekledim sabaha kadar, hasta olduğunda.
giriş-çıkış saatleri sıkıntıdır bazen ama şunu bilin ki kimseye eyvallahınız olmaz. ev arkadaşınızın ağız kokusunu para muhabbetini çekmezsiniz orada. çünkü orada kalanların çoğu sizinle aynı sosyo-ekonomik duruma sahiptir. bnun yanısıra yurtta çok ciddi çevre yaparsınız. her fakülteden insan vardır çünkü orada. ben dışarı çıkınca her 50 metrede bir selam verecek birine rastlardım.
tüm bunları söylememiş olsaydım, sadece şu cümleyi kullanırdım : yurdun hayatıma kattığı en güzel şey, şuan hayatımda olan o 3-5 dostumdur. hergün kendileriyle konuşurum. hala görüşürüm. kız arkadaşımdan bile daha fazla konuştuğum zamanlar var onlarla ki mezun olalı 5 yıl oldu ve biz hala kopmadık. ilk günkü gibi birbirimizin yanındayız. ilk günkü gibi iletişimimiz.
edit: son sınıfta bile kendimden küçük olan yada alt sınıfım olan hiçbir kardeşimizi ezmedim. aksine onları hep korudum yurttaki o itlerden. bu sebeple daima sevilen biri oldum.
