içimde biriken çok şey var sözlük. Kimseye anlatamadığım, anlatmaya çekindiğim. Belki bundandır sebepsiz sandığım ağlamalarım. Belki saatlerce ağlasam geçecekmiş gibi ama izini hep taşıyacaksın hissi... Bugün çok başkaydı. ilk gündü ama yaşanan onca şeyin sanki yok oluşu gibi. Bilirsiniz insan çok doyumsuzdur ve sahip olduğu şeylerle yetinmesini bilmez. ister de ister... Ama ben artık hiçbir şey istemiyorum. Öylesine yorulmuş ve bıkmışım ki herşeyden an geliyor dona kalıyorum, tek kelime edemiyorum. Düzelemiyorum sonra, alışamıyorum belki de ya da boşveriş. Bilmiyorum. Ama bildiğim bi şey var; yalnızlık kimseye söyleyemediklerini burada birçok insanın okuyabileceğini düşünerek yazmakmış galiba. Neyse bugün de böyle olsun. Napalım
