Mühim olanı işaret parmağıyla palyaço görmüş çocuk gibi sevinçle debelenen, insanlarla; insan olmanın verdiği sonuçlarla alay edecek kadar boş beyinli olmamaktır.
O liseli(ki artık üniversitelidir) o günü öyle ya da böyle atlatır, lakin sana tıp çaresiz canım kardeşim !
Ve tanım: bütün tepkileriyle insandır.
Ve dip not: hayat insanların korkularıyla, endişeleriyle ve eksiklikleriyle geçmiyor. Yahut öyle bir geçiyor ki bir bakmışsın ardına arpa kadar yol alamamış, kendinden çalmışsın.
Ve edit: "dedeye sahip çıkalım" düsturuyla yüreklendirdiğim genç kardeşim varsın 'nerede sıra oluyoruz' desin.
Alnından öperiz.
