çocukken yalnız kalmaktan korkarsın. her zaman çevrende insanlar olsun istersin. büyümeye başladığında bu durum değişir. insanlardan soğursun. soğumak için sebeplerin vardır elbette. ilk hatanda seni yalnızlıkla cezalandırırlar. en ihtiyacın olduğu durumlarda seni duvarlarla baş başa bırakırlar. sonra fark edersin ki yalnızlık seni daha iyi anlıyor. gerçek dostun yalnızlık olur. sen ağlarken seni dinlemesini bilir çünkü. bazen banyoda ağlarken duvarlarda yankılanır sesin. ama kimse duymaz seni.
yalnızlığı kimse sevmez aslında, zorla sevdirir insanlar. bağımlısı eder kendine.
