bir varmıssın bi yokmuşsun aleminde , sırıtan ün benliğe , fiziki görünümlerin alelen sergilenmesinden öte , menevi ya da içsel ya da her neyse tüm ruhun girdiği garip dürtü diye tabir edilmesi mümkün gelen , ard niyeti olmayan bir kalbe pek yakışan tüm ölçütlerin ötesinde , tanımlamak zorunda kalınmdan böyle dibine vurmak , bir nebze olsun soyutlanmak ne varsa o anda yanında hepsinden kopmak , dört duvar arasında kalmak değil herkesin arasında hiç birşey olmak gibi bir şey.
aslında var olmaktır, kendini öyle bir tartıya koyar ki bu tartı ölçü kuramlarından ötedir, şiirler okunmaya çalışılır , şarkılar dinlenir kitaplar okunur , birşeyler düşünülür ama çıkmayan şey yalnızlıktır o an aklından , böyle benliğin patlaması gibi bir şey, önlük giyerken ilk okulda anneden ayrılmışcasına sahidir, yaşamaktır o an hiç olmadığı kadar hayatı.
kendini bir ahenk çıkmazında bulmaktır, sorun olan bir yre koyamamktır, dinlemektir o an ne varsa hüclerinde, düşünmek etraftakieri , mutlu yüzleri ve kendine bakmak bir anda , düşmek yine o emsalsiz boşluğave ardından bir yeni boşluk daha.
aslında tüm yalnızlıklar aydılıkta yaşanır ama hepsi karanlıkta dile getirilir çünkü tanınmaz o an da o an en aktif formatında dillenir yürek ne varsa içinde.kendisiyle konuşmasıdır durduk yere , kendini haklı bulmasıdır insanın tüm yaşadıklarında çünkü o an sadece kendini dinler yalnızlık budur , kendine yazmaktır kendini değersizlik abidesi ya da tam tersi görmektir her defasında .
kaybetme korkusudur yalnızlık elinde ne varsa bir çırpıda böyle gelir hani sarar etrafını o an işte elindeki sigaradır yalnızlık başındaki sevda ,kağıda düşen damladır gözlerden, beden tepkiler onu , kızmak ,öfke , isyan ...yaşarsın yani tüm koyuluğuyla tek başına.
çaresiz kalmak gibi , geçmişe dönmek bir anda ''öf be ne günler yaşadım ben '' demektir bakıp bakıp aynaya, mazeret üretmektir her defasında , biraz daha geriye gitmektir şimdiki zamandan hep biraz daha geriye,uzatılan elleri geri çevirmek ve hep yakınmaktır yalnızlık.
birilerine kırılmaktır,sevmektir aslında onları böyle ölümüne sonra kızmaktır kendine , onlara kırılmaktır , çocukca nedenlerle küsmek onlara birilerini suçlamak.
uzaklaşmaktır anne şevktinden ve baba öfkesinden , bırakılmış hissetmektir , üniversitenin ilk günüdür, öyle bakmaktır şaşkın şaşkın etrafına bir anlam aramaktır baktıklarında ve bir anlam bulamamktır ...
sıradandır ayrıca ,pek uzun sürmez , gelir geçer , konar gider, öyledir işte , gözlerini açtığında koca bir tavandır odan da , anlatamamktr işte şimdi olduğu gibi her defasında...
efsaneler biriktirmek yarına ve yarından beklemektir ne varsa.
