ilk başlarda bana has bir rahatsızlık olduğunu düşünsem de simit sarayına gittikçe gördüm kü yalnız değilmişim. herkeste varmış bu rahatsızlık. sağa bakıyorum tabağına dökülmüş susamları işaretparmağının ucu ile toplayan biri, sola bakıyorum yine aynı sahne. size özel olduğunu düşündüğünüz sıkıntıları başkalarında da görünce nasıl rahatlıyor insan anlatamam. onları gördükçe önümdeki simit kebap tadı vermeye başladı. ciddiyim bak.
efenim olayın uygulanışını da anlatalım ki eksik kalmasın; bildiğiniz üzre bu simit denen yiyecek susamlı olduğu için gerek koparma sırasında gerekse de ısırma anında bir hayli susam dökülüyor önünüzdeki tabağa. elinizde simit varken gözünüze çarpmayan o dökülmüş susamlar, simit bittikten sonra bir serap havası yaratıyor ortamda. hele de tam doymamışsanız, yeme yanında yat. o derece yani. eylem basit; işaret parmağının ucu ile o susamlara hafif bir baskı uygulanır ve bakarsınız ki susamların parmağınıza yapışmış. hoop! götürürsünüz o yapışanları ağzınıza. bu eylem tabaktaki susam sayısı bir hayli eksilene kadar yapılır. tamamı bitirilmez asla, çünkü orda dekoratif olarak kalması gerekenler de vardır. söyleyecek bir şey kalmadı, e hadi afiyet olsun gari..
