artık oturma odasında yere serdiğim bir battaniyenin üzerinde yatıyorum geceleri. evde uzun süre yalnız olmak insanı böyle gereksiz değişiklere zorlayabililiyor. güneşliği hiç açmıyorum. eve güneş sokmuyorum. akşamları arkadaşlara pes oynamaya gitmek ve bakkal gibi nedenler hariç dışarı çıkmıyorum. depresyonda değilim yalnış anlaşılmasın. mutsuzda değilim. aslına bakarsanız hayatımda her şey mükemmel bile diyebilirim. neden bu kadar sıkıcı bir hayatı benimsedim gerçekten bilmiyorum.
