ne kadar kaçsak da, uçsuz bucaksız yerlere saklansak da bizi yine bulacak olan ölümdür. peşimizi bırakmayacaktır. her lokmamızda her adımımızda bize bizden daha yakın olan bu şey, bir gün bizim sonumuz olacaktır. biz ise bunu bile bile ama her nasıl oluyorsa aklımıza getirmeden yaşar gideriz. kim bilir, ecel şerbetinden ne zaman? kaç yaşında içeriz. böyle konuları da hep kısa keseriz değil mi? içimizde bir şeyler rahatsız olur. içimizde bir boşluktur ölüm. belki dolacak, belki asla dolmayacak.
