96 yılbaşında cine5 (bilenler bilir o zaman çok popülerdi cine5) izlerken karşıma bir film çıktı. kuklalar muklalar hastası oldum. adını bilmeden öğrenmeden izledim, ne de olsa daha on yaşındayım ne işim olur adıyla sanıyla. ama filme hasta oluyorum orası ayrı. sonra yıllar geçiyor, üniversiteye başlıyorum, bir film izliyorum makaseller adı. sinemaya ilgi duymaya başlıyorum yavaştan, ve bunu çeken adamın adını öğreniyorum. sonra bari filmlerini bulayım da izleyeyim diyorum. derken o çocukluğumda hastası olduğum film karşıma çıkıyor. benim duygularımı düşüncelerimi yakalayan (her iki çağımda da) yönetmene hayran kalıyorum. bu nasıl bir hayal gücüdür ki, 10 yaşında cocuğu da 19 yaşında genç bir yetişkinimsiyi de farklı duygularla ama aynı hevesle etkileyebiliyor. sonra hayatımda önemli bir yeri oluyor bu kabarık dağınık saçlı adamın. şimdi de çıkmıyor. zaten çıkmasını da istemiyorum. her zaman ufak bir kaçış yolu oluyor benim için bu adamın filmleri, çizimleri, kısa şiirleri, hikayeleri. diyeceğim odur ki (lafı uzattım başını kaçırdım ama anlatmak istediğimi anlattım galiba) sende 5kilo taşşak var tim burton.
