sayıları azınlıkta olan arkadaşlar bunlar; muhafaza edilmesi gerekir.
kendi yaşantımdan örnek verirsem;
üniversite 3-4.sınıfta görüştüğüm bir arkadaşım vardı; üniversite bittikten sonra ben defalarca aramama rağmen gerek doğum gününde -çoğu insan sanaldan kutluyor artık ben ise değer verdiklerimin doğum tarihini ezbere bilirim- gerekse diğer zamanlarda hiçbir şekilde ses tonunu hoş bir şekilde duyamadım. ardından ben de rahatsız etmemek adına 2 yıl aramadım. 2 ay önce o aradı, ilk başta inanamadım da beni aradığına, 25 dk. konuştuk, "görüşelim linguist, ben seni 2 gün sonra tekrar arayacağım" dedi, 2 gün sonra ben hem mesaj atıp hem de arasam da cevap gelmedi. acaba başına bir şey mi geldi desem de gelmediğini gördüm; şükürler olsun.
ya da yolda karşılaşıp "linguist evleniyorum, düğünüme çağıracağım" diyen arkadaşlarımın da birçoğu çağırmadı. ben vakit ayırıp arkadaşımın düğününe gitmeye üşenmeyeceğim ama kendileri 2 dk. arayıp adres vermeye ya da yolunun üzerindeyken hem de davetiye vermeye üşenecek.
bunların sebebi ne biliyor musunuz? artık insanlar birbirine değer vermiyor. her şeylerini sanaldan yaşıyorlar. sanaldan birbirleriyle görüşüyorlar ya da yüz yüze gelseler de gene ellerinde akıllı telefonlarıyla sanalda yaşamaya devam ediyorlar. davetiyelerini sanaldan gönderiyorlar -eğer sen de o platformları kullanmıyorsan "ocak dışı" kalıyorsun- , tebrikleri sanaldan kabul ediyorlar, arkadaşları-eşleri-dostları ile olan ilişkilerini de sanaldan yaşıyorlar.
özellikle son 7-8 yıldır çok farklı bir "sosyal" yaşamı var insanların...o sebeple; bu devirde "görüşelim" deyip gerçekten görüşen arkadaşın değeri bilinmelidir.
