sevme. hani başta demiştin ya kendine, "bu iş uzun sürmez birkaç ay sonra biter" diye, kendine inan. çünkü dediğinde haklı çıkacaksın.
senin hüngür hüngür ağlamaya kadar götüreceğin yolda o belkide bir damla gözyaşı bile dökmeyecek. senden kopup gitmesinin ardından sen yas tutarken, yeme içmeden kesilirken o başkasıyla mutluluğu paylaşacak. sen hiç sevmedi mi, bir parça bile varsa yıllarca beklerim derken o seni seviyordum ama eskisi gibi hissedemiyorum diyecek.
doğum gününün ardından 5 ay süren var. bu 5 ay sonra resmen kendi kaybedeceksin. belkide bambaşka bir hayatı kaçıracaksın bu yüzden.
o ilk konuşma seni buralara getirecek biliyorum. bu yazdıklarımda sadece boş beleş laflardan ibaret onuda biliyorum. ama pişmanlıklarını dışa dökmedikten sonra yaşayamıyor insan. sırf saçma bir kavga için kendini kapatmaya gerek yokmuş. o gitti diye hayat bitmiyormuş. ve en güzeli de başkaları da seni mutlu edebiliyormuş.
yaşananlar elbetteki özel, güzel. ama her şey olacağına varır. ötesine ulaşmak ne sana nasipmiş, ne de bana. zaten beni ben yapan sen değil misin ki?
