Dökül mürekkebim beyazlasın
Tozla kaplı kara sayfa
Kâinatın ötesinde
Bir lahzada kesilir tüyden hafif nefes
Ve ruhum çığlık atmaya başlar
Sayfaya nakış nakış işlenir
içime çektiğim dumanlı hava
Biterse aldığım nefes bir gece vakti
Ruhum işte o zaman
Ruhunu sakinleştirir
Ve işte o zaman ruhum
Kâinatın gerçekliğine vardıkça
Teslim eder kendini
Korkunç bir kanatlının kollarına.
