Her insan dinlemiştir bu şarkıyı hayatı boyunca belki üç belki beş kere...
Dinleten şey (bkz: Müzeyyen Senar) ın o güzel sesi de olabilir, hayatın ta kendisi de.
bazen kimseye şikayet etmez edemezsiniz. Ağlamak bile yasaktır hatta topluma göre,size.
güçlü olmak, metanetli olmak... insanlar ne kadar acımasız. Sizden o an için ulaşamayacağınız kadar yükselerde olan bu duyguları isterken. Üstelik siz bu denli alçalmışken. Üstelik üstünüzde bir ton hüzün varken... insanlar ne acımasız.
Edemiyorsun ama şikayet. Etmezsin de zaten bir yerden sonra. Alışıksın la sen kendini avutmaya. Alışıksın kendi kendine 'erkekler ağlamaz ula!' Deyip hüngür hüngür ağlamaya. Gerçi ağlamaz gerçekten erkekler. Cidden... gözüne bir şey kaçmıştır. Bir 'şey'...
Ağlarım ben halime...
Benim halime ağlayacak bir anam vardı zaten. Hoş(!)... Artık o da yok.
insanların en çok var olmasını sever herhalde bu gibi insanlar. Kendine ağlayan insanlar. insanlar sadece var olsunlar ama hiçbir şey yapmasınlar isterler. Hiçbir şey. Sadece yanlarında olsunlar. Yakmasınlar mesela. Kırmasınlar kalbi. Öylece dursunlar. Yanı başımızda... Biliyorum çünkü. Ne dersek diyelim... Bütün insanlar anlamış gibi yapacak. Ve sizden ona tek kalan şey maskesiz siz olacak. Güçsüz siz...