sırtını dayadığın dağın devrilmesi gibidir, çok güçsüz hisseder insan. kuvvetli büyük elleri, güven veren ses tonu, şevkatli bakışları yoktur artık. boşluğa düşersin aniden, korumasız hissedersin. bu söylediklerim iyi birer babaya sahip olan insanların geçirdiği duygulardır.
ya benim gibi olanlar nasıl hisseder? bilmiyorum aslında, baba kelimesi benim için ne ifade ediyor bilmiyorum. sırtımı dayadığım bir dağ yoktu arkamda, güven veren sevgi ile bakan biri yoktu.
hani küçükken babalar ışığı kapatıp "korkma ben burdayım" der, sen de korkmadan rahatça uyursun. çünkü bilirsin ki baban seni korur, bir şey yapmasa bile yan odada olduğunu bilmek bile yeter. yarını düşünmezsin, baban ne yapıp edip para bulur. borçları öder, sıkıntıda olsa bile evladına hissettirmez onu mutlu etmeye çalışır. bu yüzden çok güvenirsin, benim babam asla bırakmaz dersin.
bunları hiç yaşamadım ben, hep tedirgin uyudum. yarını düşünmekten uykularım kaçtı, her gece ağladım. o kadar çok üzüldüm ki, bir şey hissetmemeye başladım. varlığı ile yokluğu arasında bir fark olmayan bi adamın ölümü, beni üzmeye yetmez. şimdi biliyorum artık, "baba" kelimesinin karşılığı "bir adam" mış benim için her hangi biri ..
