niyeyse ben
çok sık düşüyorum seni
bazen bi mutsuzluk
arkasından karlara açan güneş
dişini fırçalarken beyazında gördüğün mutluluk
o zaman sönmeyen bir yıldız düşmüştür sabahlara
niyeyse sen unutturmazsın
yüzünü, ellerini, gözlerini, yalnızlığımı
gittikce ve gidince siirler yazdirirsin gelinceye..
