çıkıyorum dışarıya,arkadaşlarla muhabbet etmeye.oturuyoruz ettiğimin çay bahçesine ve biri başlıyor her zamanki aynı muhabbetlerine diğeri dediğine katılıp başka şeyler anlatıyor;eğer 4. eleman varsa o ayrı şeyler anlatıyor.neyse dinliyorum ama içimden "ne zaman bitireceksin,artık bitir" diyorum.salak salak kafa sallayıp beynim uyuşuyor.sonra pek konuşmuyorum diye "koftecidekiadam dertli misin?" diyorlar.yok öyle yorgunluk bahanesine gözlerini benden uzaklaştırıyorum.bu yaz mevsimini hep böyle geçirdim. tabiki de arada güzel muhabbetlerden dönüyordu ama artık insanlarla muhabbet edip zevk almıyorum.annem,babam "bizle niye konuşmuyorsun?"diyor,aynı olay evin içinde de var.yok abi okuduğum bölümle insanlar arasında bir ilişki kurmamı isteyen bölüm de hani.ben böyle olmuşken nasıl bu insanlarla iletişim kurayım ? basket oynamaya çıkıyorum,basketbol oynayan adamlarda harbi muhabbet dönüyor.tek mutlu olduğum yer basketbol sahası.bir de bunun dışında film,müzik,kitap gibi tek kişilik aktiviteler beni mutlu ediyor ve bunları yazmama rağmen mutluyum.pesimist görünümlü optimist oldum.
