2014 aralık ayının sonuydu.
yaklaşık 3.5 yıl önce tanışmış olduğum bir erkek arkadaşımla 2.5 yıl önce tanışmış olduğum bir kız arkadaşımı 2014 aralık ayında tanıştırıp 5 ay sonra düğünlerini gördüm.
birbirlerinin gözlerinin içine bakarken gülümsediklerine tanık oldum.
o mutluluğu en derinden hissettim.
ve o arkadaşlarım bugün saat 14.30 gibi beni aradı; önce erkek olanıyla sonra da kız olanıyla görüştüm ardı ardına...seslerindeki o mutluluk paha biçilemez.
erkek olan arkadaşım telefonu açar açmaz "linguist, her gün iyi ki diyorum, iyi ki bizi tanıştırmışsın, o kadar mutluyum ki cennetliksin ya" deyince daha da mutlu oldum, dedim "rabb'im iki cihanda mutlu etsin" dedim sonra işten güçten konuştuk.
insanların bu şekilde mutluluğunu görüyor olmak beni çok mutlu ediyor. ne bu dünyadaki menfaat-çıkar için ne de ebedi hayattaki sevap-cennet beklentisi için bir şey yapmak lazım...bir beklenti olmadan...böylesi daha güzel. onların mukadderatında zaten evlilik vardı; ben sadece Rabb'imin gönderdiği vesile, aracıydım.
