Bugüne kadar atılan dayakların hepsi öğretmenlerim yüzünden oldu.
Ailemden kesinlikle en ufak bir şiddet görmedim. Hal öyle olunca başkasından yediğin tokat daha bi koyuyor insana.
ilkokul 3 ya da 4. Sınıftayım. ilk defa deneme sınavı yapılacak. Kitapçıklar dağıtıldı. Bi de yanına o zamanlar hepimizin garip bulduğu bi kağıt verildi.
Öğretmenimiz açıkladı sağolsun.
Adı optikmiş.
Oraya işaretleyecekmişiz.
Neyse sınav başladı. Çocuğun teki dört soruyu da aynı yere işaretlemiş. Çocuk ne bilsin. ilk defa görüyor.
Bu ne lan böyle dedi. Şaaakkk diye patlattı.
Neyse ben korktum tabi. Kimse de bilmiyor doğru dürüst ne yapacağını.
Neyse ben güzel güzel yapıyorum işaretlemeleri.
Korkudan ellerim titriyor tabi. işaretlemelerden bi kaç tanesi dışına taşmış.
Yanımdan geçerken gördü. Gerisi malum zaten.
Çenemden tutup kaldırmasıyla yüzüme tokatı patlatması bir oldu.
Gözlerimin yaşından soruları okuyamamıştım.
Uzun bir süre optik kâğıtlarından tedirgin oldum...
Yapılan araştırmalarda çocuğun psikolojisini etkileyen en büyük şeylerden biri de tokatın yüze atılması olduğu ortaya çıkmıştır. O yüzden uzmanlar hep çocuğa illaki vuracaksanız poposuna hafif şekilde vurun. O zaten yaptığının yanlış olduğunu ve sonucunu hakettiğini anlar diyor.
Bizdeki eğitim sistemine hiç girmiyorum zaten. Adam ne psikolojiden anlıyor. Ne de çocuğun duygularından. Dayak yasaklandı da çok şükür bebeler rahat Bi nefes aldı.
Hoş bu sefer de adamlar avazı çıktığı kadar bağırıp çağırıyorlar çocuklara...
