Müjgan'ın en sevdiği kitapların yazarıydı. Kendi okumaz, ilk kocası turgut okurken, dizlerine yatıp dinlerdi öyle. Manâsız bir huzur dolardı icine. Çok da anlamazdı aslında ama... belki de turgut'un, kendisi için okuyor olmasındandı bulduğu huzur.
Erken öldü turgut. Tamam, her ölüm erkendi ama, bu başkaydı. Yaşanmamışlıklarla dolu bir beraberlikti onlarınki...
Müjgan o'ndan sonra da okudu, okuttu niçe'yi. Ama hiç mutlu olmadı.
