çocuklukta yaşadığım travmaları hala atlatamadım sözlük babamın beni dövmelerini , annemin bana psikolojik siddet uygulamasını , kardeşlerimin beni dışlamasını öff.
biliyor musun sözlük akrabalardan yana da yüzüm gülmedi baba tarafımı (annem kavgalı oldugu için) doğru düzgün tanıyamadım zaten tanımaya degecek insan degiller ya daha doğrusu insanlar mı ben onu merak ediyorum , anne tarafıysa daha beter yaptıkları iyilikleri hep bize hissettirdiler çocukken bana sanki düşman gibi davranırlardı teyzelerim ve dayılarım şimdi küçük kuzenlerime bakıyorum da en kalabalık misafirlikler de bile konuşurlarken sanki 50 yaşındaki adammışlar gibi ağızlarının içine bakılıyor küçücük çocuklar kıskanılır mı sözlük kıskanılırmış demek ki sevgisiz kalınca hayat bana bunu da öğretti.
madem başladık anlatmaya o zaman etekteki taşların hepsini dökelim de arkadaşları da anlatmadan geçmeyelim 21 yaşıma sayılı günler kaldı sözlük bu geçen 21 yıl zarfında hiç kimsenin en sevdiği insan olmayı beceremedim sözlük ya da onlar beni en sevdikleri kişi yapmayı beceremediler ne bileyim işte sakın yanlış anlama sözlük beni seven insanlar hep oldu ama çok şükür ama hiç bir zaman bi insanın en son vazgeçecegi arkadaşı olmadım ne bileyim işte senin de beynini siktim galiba be sözlük kusuruma bakma zaten heralde bu dünyada bi tek sen kusuruma bakmassın.
iyiki varsın sözlük sayende biraz da olsa yüküm hafifledi good bye.
