insana en çok koyan şey hepsinin dışında "yaşayamamış" olması veya böyle hissettirilmesi.
Bir kız vardı zamanında yeni sınıflar yeni tanışmalar falan, kızla arkadaş ortamımız oluştu. O kız bizden o kadar ayrı kaldı ki ne anlatsak hayranlıklı imrenerek dinlerdi. Çünkü o 1 kere yaşamışsa eğer o yaşına dek sanki bizler 3-4 kere yaşamış gibiydik. Bu kızla sonradan daha da yakınlaşınca farkettim ki tüm hareketleri nolur beni bir hayatın daha içine sokar mısın der gibidi. Çünkü biliyordu zaman hepimizi eşit hızda eskitiyor ve bu yaşamın bir sonu var.
