yavaştan tüketmekle ilgili bir durum sanırım.
insan böyle bir canlı. elinde güzel ne varsa hepsini tüketiyor. zaman dedikleri şey tüketmekten ibaret aslında. mutlulukları, sevgiyi, aşkı ve hatta acıyı dahi tüketiyor. sevgi de bitiyor, acı da bitiyor. belki de bitmiyor da şekil değiştiriyor ya da alışılıyor. konu ne diyordu, ben yazarken nelere geldim.
