Tanrının çalışma stilini sevmiyorum;
ya hep kısa devreler oluşuyor, ya sürekli hatalar veriyor sistem; ya yanlış adamlar başa geçiyor, ya da iyi adamlar sürekli polyana oluyor, ne sıkıcı! ya savaş istikrar getiriyor ya da barış itaatsizlik getiriyor; aşk güvensizlik oluyor, güvenli olan ilişki sıkıcı oluyor nedense! Çok lezzetli yemekler zararlı, tatsız-tuzsuz yemekler ise hayata ömür katanlar oluyor.
Tanrının çalışma stilini sevmiyorum;
yatakta iyi olan kadınlar sadaktin en has insanları olmasına rağmen orospu yaftası yiyebiliyorlar, iyi sevişmeyenlerde kuru fasülyeden nimet sayılmıyorlar; erkek sevişinden, sevişmesinden, parasından ve başarısından belli oluyor ama insanlığından sual edilmiyor!
Tanrının çalışma stilini sevmiyorum;
anne babalar dünyaya getirdikleri çocuklarını sahiplenerek çocuklarının özgür iradelerinin gelişmesine engel oluyorlar, Halil CiBRAN gibi bir felsefe adamının şu sözlerini anlamıyorlar mesela: " Çocuklar sizin çocuklarınız değil, Onlar kendi yolunu izleyen hayat ın oğulları ve kızları. Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler.ve sizinle birlikte olsalar da, sizin değiller. "
Tanrının çalışma stilini sevmiyorum;
indirdiği kitaplar, yarattığı onca semavi, mitolojik, doğa tanrıları ve inançlarına rağmen bir türlü doğruyu bulamaması ve bulduramaması sonucunda kafaları karıştırmakla kalmayıp, dini misyon edinerek iktidar vizyonuna alet olmasına izin vermiştir mesela!
