1997 yılında anaokulunda aşık olmuştum. adı nida idi. sonra 6. sınıfta şans eseri aynı okul ve aynı sınıfa düştük. ben çok heyecanlanmıştım hatırlıyorum. sonra aklıma ona derste kağıtla mesaj yollamak geldi bir gün. tabi bunun altyapısını önceden bazı şirinlikler yaparak hazırlamıştım. kağıdı elden ele ders esnasında büyük bir heyecanla vermiştim. geri dönüşünün olumlu olması için çok istekliydim. o 4 dk kalbim yerinden çıktı çıkıcak gibiydi hiç unutamıyorum. kabul etmişti nitekim aynı akşam gaza gelip evini aradığımda heyecandan sesim en tiz halinde ve ergenliğe girememiş erkek kıvamında çıkmış çok utanmıştım. neyse ertesi gün ilk çıkma günümüzde kötü haberi almıştım;
annem izin vermiyor.
tabi ben vazgeçmedim sürekli peşinden koştum. hatta bir keresinde olayı abartıp derste ağlama numarası yapıp kızarmıştım ve o beraberinde 3 kız arkadaşıyla ders çıkışı arkamdan o dönemin hit parçası olan hande yenerden sana kırmızı çok yakışıyor parçasını kol kola seslendirmişlerdi. o günden sonra 8. sınıfa kadar hiç bulaşmadım kıza. liseye başladık ayrı liselere düştük büyüdük. ve çocukluğun masum duyguları hiç bir zaman eskisi gibi kalmadı.ilk aşk olarak ömrüm boyunca seni hatırlayacağım. hala faceimde eklisin arada yazsam mı acaba diyorum ama sonra düşünüyorum;
bırak çocukça kalsın en azından bu duygu..
