biliyorum, imkansız.
ama biraz umudum var sadece.
sadece bir kez oturup konuşmak istiyorum.
sarılmayı belki.
o sesi tekrar duymalıyım.
o yüzü bir kez daha görmeliyim.
tüm insanlar için ona minnet borçluyum.
bugün saat 20:30 sularında 34AS metrobus hattına uzuncayır durağından bindim, otobüste mendil satan bir çocuk vardı.kafamı çevirip baktığımda mendil satan çocuğa kocaman sarılan birini gördüm. o içtenlik neydi be! çocuk bana doğru yöneldi ama param yoktu, ona paramın olmadığını anlattım öyle güzel güldü ki! sonra ayakkabımın üzerine mendilli bırakıp gitti, ona kocaman sarılan adam gelip avcuma bir lira sıkıştırdı ona verirsin dedi. inerken çocuğa tekrar sarıldı. allahım, bildiğim her şeyi unuttum. sesler uğultuya dönüştü. şimdi o bana bir lirayı verdi ya onun minneti bir trilyona eşdeğer. eğer buralardaysan çok güzel insansın. bin minnet, bin selam!
