kişiye çok sağlam bir tecrübe kazandıran hadisedir. böyle bir olayın devamında belki kişiyi çoğu zaman ciddi bir depresyon bekler lakin şu da unutulmamalıdır ki en büyük tecrübeler böyle büyük acılarla kazanılır. meğer hiç sevilmemiş olduğunu öğrenen kişi zamanla herşeye büyük anlamlar yüklemekten vazgeçer. inanmayı ve umarsızca güven duymayı bırakır. evet belki "insanlık" denilen kavramın en nadide örnekleri olan inanmak ve güvenmek hayatınızdaki yerinde ciddi bir yara alır ama siz daha sağlam kalırsınız.
az önce bahsettiğim bu katı, duygusuz gibi görünen* kişi zamanında ne kadar da sevmeye hevesliydi değil mi? hayat bunun gibi birşeydir sanırım. yani olmak istediğin gibi olamamak çoğu zaman. değer verdiklerinin sana biçtiği acımasız pay seni zamanla böyle birine dönüştürebiliyor. bir de tüm bunlara rağmen hala deli gibi sevenler vardır ki işte onları ayakta alkışlamak gerekir. ben aslında bir örneğini tanıyorum. masal dünyasında ona pollyanna diyorlar lakin acıdır o masal dünyasında yaşamaktadır biz gerçek dünyada.**
