gunlerdir uyumuyorum. düşünüyorum, düşünüyorum, düşünüyorum. bu karsıma çıkan ilk engel değil biliyorum. öncekileri hatırlıyorum. kararlarımı, çözümlerimi. hayallerimi düşünüyorum sonra. en çok onlar için ağlıyorum. kim oldugumu nerde oldugumu bir an için unutup, iki gunde sanki yaslanmıs yuzume bakıyorum. içinde oldugum durum değil, geleceğim beni yoran. şimdiki zamanlarda sadece kararsızlık var, hatalar var. bunların bedelini ödemek düşüncesi benim canımı sıkıyor.sanki böyle zor bi durumda kalmadım önceden. halbuki yasadım. dejavu diyorlar. dejavu reloaded herhalde şimdiki. goruyosun ya espri bile yapamıyorum.
ruyalarımı anlattım sana. hepsini değil belki. seni kardeşim kadar sevdim. kardesimden daha kardes oldun sen bana. benden beklemediğin kararlar verdim belki. karar demeyelim. mecbur kalmak bu. bencil olmadıgımı gördüm ama. babam bana o kadar çok bencilsin dedi ki, inandım bende. değilim ama. olamadım. ben her zaman sadece kendimi dusunmeyi istedim. kendim için dusmeyi, kendim için kalkmayı. yapamadım. içimde bir yerlerde bir şeyler ters gidiyor. kendime inancımı yitiriyorum. önceden böyle değildim. kendimde olduktan sonra her seyi yapabilirdim, yıkabilirdim. gücüm her seye yeterdi. bana benden baskası lazım olmadı hiç. ama şimdi.. kendime ihanet etmişim gibi hissediyorum. oysa kimseye ihanet etmedim ben ve şimdi kendime yaparsam bunu, ölene kadar nefret edeceğim her seyden. kendimi arıyorum, bulmam için yeniden yüreğimi dinlemem lazım. ruhumu. yapacağım ama. kendimi bulup oldurtacağım ona en olmazları.
yıllığımı açtım pınar başlıyor yazısına;
en güçlü parçama..
o güçlü parça şimdi kayıp. bir süreliğine. ama bulmak zor değil. arayacağım. buldugumdaysa en sevdiğime döneceğim yeniden; uykuma..
sonrada aşkımızın en guzel meyvesine bakacağım, en guzel hediyeme; ruyalarıma..
