5 yaşındaydım o depremde. ilginçtir, gece yarısı mutfaktan bir ses duydum,sanki çamaşır makinesi çalışıyor gibi geldi bana. Kendi kendime bu çamaşır makinesini annem niye gece gece açmış diye düşünüyorum. Baya rahatsız oldum sesten. Meğer ev sallanıyormuş. Kalktım annem babam camdan dışarıya bakıyor. Millet sokaklara dökülmüş. Allah'tan bizim oturduğumuz bina yıkılmadı. Çıktık dışarıya. O geceyi bi çimenlikte minder battaniye vs. Yatarak geçirdik. O anları o zamandan beri unutmuyorum. Allah böyle durumları kimseye yaşatmasın. Gerçekten çok zor. insan o an ne yapacağını şaşırır. Dışarıya kaçayım derken bina bir anda başına da yıkılabilir. Allah muhafaza etsin. Amin.
