özdemir asaf, tarzını sevdiğim bir kaç şairden biridir. elbette bir şiiri okurken onu hissedebilmek gerek. şiiri yazanla aynı hisleri taşımak zorunda olmasanız bile şiirin size aksettirdiği hisler, özünde belki de bunun için yazılmamış ve yine belki de egoist bir şairin kendi dünyasını anlatan sihirli kaleminden çıkan sözcükler olsa bile tamamen size özel ve okudukça sözcüklerinin teker teker etrafınızda dolaşıp şiirin sonunda kimyasal bir süreci başlatmak üzere birleşerek vücudunuzdaki bir takım hormonları harekete geçirecek nitelikte olması gerekir. kimse üçüncü şahısların yaşam döngüsünü hayal ederekten mutlu veya mutsuz olmak istemez, istese de yapamaz zaten. kaliteli bir şairin yeteneği ise kendi yaşam döngüsünü sanki sizin yaşam döngünüzmüş gibi size aksettirebilmesinde yatar. yani, bir şiiri beğeniyorsanız, o şiirin şairi aslında öyle olmasa bile sizsindir demektir. özdemir asaf da benim için bunu yapabilen yegane insanlardan biridir.
