Hayatım boyunca annem babam dahil hiçkimseye kendimi tam olarak açmadım,dürüst olmadım..kimseye tam manasıyla şeffaf olmadım..yalan söylemek de denemez aslında,sadece gizledim hep bazı şeyleri..biara gittiğim psikiyatriste bile tam manasıyla açılmayan bi insanım olayın saçmalığı burda sanırım..
Diğer husussa abartılı derecede empati kurmam iyi kötü herkesle,bu güzel bişey gibi görünse de kafamdaki doğru-yanlış,iyi-kötü kavramları birbiriyle o kadar içiçe geçti ki hicbiseyi kafamda tam anlamıyla kategorize edememek cildirtiyo beni..sanırım delirmek üzereyim,yada çoktan gerçekleşti
