o gün babamın kucağında uyuyordum.O gün ateşim vardı ama biraz iyileşmiştim.Gözlerimi açtığımda dışarıda olduğumu fark ettim.Sola baktığımda çoğu apartmanın yıkıldığını görmüştüm.Şansımıza bizim apartman sağ kaldı.
Apartmanın 5.katında iki tane sarhoş adam "Hop ne oluyor,niye dışarıdasınız" diye bağırıyordu.Herhalde kafaları güzel olduğundan depremi hissetmemişlerdi.insanların yüzüne bakınca gördüğüm tek şey korkuydu.Bazıları olayın şokundan dolayı ağlıyordu.
Annem endişeli,babam ise klostrofobisinden dolayı şoktaydı.Deprem enkazında kalmaktan o kadar korkuyordu ki bu korkuyu halen üstünden atamamıştı.Ben ise neler olduğunu anlamamıştım.Hastalığımdan dolayı yine bitkin düşmüş,uyuya kalmıştım.Deprem olduğunu ertesi gün öğrenmiştim.
Şu anda bunları yazabilecek kadar hatırlıyor olabilirim.Belki ne yaşadığımı zaman içerisinde unutacağım.Lakin 17 ağustos dendiğinde o gün ile ilgili hatırlayacağım tek şey oradaki insanların korkusudur.O korkuyu hiç unutamayacağım.
