midede yanma hissetmektir aşk acısı.
telefonu kırıp atma isteği, aynı zamanda yanından ayırmama hastalığıdır.
arkadaşların aradığında "iyiyim ben ya, bir şeyim yok" dedikten sonra, boğazına oturan yumruktan kurtulmak için öksürüp, "ay sigara içiyordum da, onun dumanı genzime kaçtı, ben seni birazdan arayayım" deyip, arkadaşın inanmaması ve bir daha arkadaşını aramamaktır.
makyajı etrafa unuttuğunu göstermek için değil, ağlamaktan kızaran yüzünü gizlemeye çalışmak için yaparsın.
içki masasına neşeleneceğim diye oturup, küfürler ve göz yaşlarıyla kalkarsın.
adamın biri esprilerine gözünden yaşlar gelene kadar gülersin.
artık unutmanın vaktinin geldiğini düşünüp başka birileri ile görüşmeye başladığında, herkeste onu ararsın.
adı ve yaşadıklarınız her aklınıza geldiğinde engel olamadığınız gözyaşları, kalbinizde ki o iğrenç çarpıntı ve midenizde ki yanma, siz ölene kadar sizinle olacak sanırsınız.
ama aradan iki yıl geçer,
hiç biri kalmaz bunların.
üç yıl geçer,
düşünüp gülersiniz.
beş yıl geçer,
iyice unutursunuz.
aşk acısı yaşayan bir arkadaşınıza bunları anlatırsınız,
"demek ki sevmemişsin o kadar. ben onu unutamam" diyen arkadaşınızı üç yıl sonra görürsünüz,
"haklıymışsın, çok sevmekle alakası yokmuş, geçiyormuş bu acı" der.
