kimi zaman yorgana sarılıp yatmak gibiydi bu sıcak yaz gününde
camış gibi
tahayyül edilemeyecek minik ayrıntılarda gizli,
onunla tanıştığım gün her şey daha puslu ve karanlıkken
o yoktu ve varken değişmeyen tek şeydi, şimdi adım
şimdi onun bile anlamı varken üstelik.
aşkın
anlamı yoktu
o zamanlar, şimdi yüzüme yayılan bir ışık süzmesi gibi
parlayan bir mutluluk sardı aldığım nefesi ferahlatan bir nane ve alkol karışımı gibi
buharlaşan.
kaybolmasından korktuğum, üflediğim dumanı seyre dalmışken, üfleyeceğim
diğer dumanla yıkılan hayallerim de olmasın, benim.
ondan başka, ne vardı kendime söz verdiğim?
bundan sonrayla başlayan
mutluluk ne kaldı yaşanmamış hüzünlerden kalan?
adımı unutma.
bugünlerde burdayım
o dumanı hapsettiğimde içimde kalan her günün hesabına
güzel bir anı olması dileğiyle bugünlerin
ışığım hiç sönmesin.
