anneler ölmez!melekler ölür mü hiç?kısa bir süreliğine ayrılırlar yanımızdan,çok kısa bir süreliğine.öyle bir ayrılıktır ki bu...ağlayamaz insan,hiçbir $ey dü$ünemez.öylece durur,sadece durur.çünkü bilir,yanında olsa kızar annesi,neden ağlıyorsun,neden üzülüyorsun der...çok kızar...sonra gelir,siler elleriyle gözya$larını.o da üzülür siz üzüldüğünüz için...bu yüzden olmaz,ağlanmaz.öylece durur insan...sadece durur...sonra...
bir düş...anne,ben geldim.artık seninleyim.bak ben de yanına geldim...anne?anne...
gözya$ı...
haykırı$...
bağırı$...
yalanlar...ağlamadım anne,gerçekten ağlamadım.dü$tüm,dizim kanadı,elim acıdı evet ama ağlamadım...ağlamadım...
saniyeler...saatler...günler...anne ben geldim.sıkı giyinmi$tim,ü$ümedim.
günler...haftalar...aylar...anne,ben geldim...seni çok özledim...
mevsimler...yıllar...anne?
bir gün...anne....ben geldim.hep sıkı giyindim ü$ümedim.ödevlerimi de zamanında bitirdim.seni çok özledim.üzüldüm...kedim resmini tırmalamı$...attım onu evden!git dedim,ne yaptın sen aptal kedi...
ağlamadım anne..senden sonra hiç ağlamadım...ağlayamadım...senden sonra ya$amadım ki anne,ya$ayamadım.seni hiç unutmadım anne,hiç unutamadım.
sözünü hep dinledim anne,nasihatlarını da bir kağıda yazdım her sabah kendime söylerim diye,göstereyim mi?
