başlığın esası 'taşak geçiliyor hissine kapılmak' olacaktı ama, sol frame'i taşaklamayalım diye dalga yaptım. net bi tanım yapamayacağım sanırım, örneklerden gidelim:
örnek 1: arkadaş ortamı; ben diyeyim kahve, siz deyin kantin, ötekisi desin öğrenci evi.. öyle sıcak mı sıcak bi ortam yani. geyikler havada uçuşuyor. gaza gelmişsin bi kere, durduramıyorsun kendini. ne yapsan, ne söylesen gülüyorlar. onlar güldükçe iyice coşuyorsun sen. ama içine o şüphe gelip yerleşiyor: dalga mı geçiyor lan bunlar benimle? ne desem gülüyorlar. gaza getirip türlü şebeklikler yaptırıyorlar; bi gotümü açmadığım kaldı... çok kötü bi durumdur bu. sana gülüp, bi yandan da birbirlerine kaş göz işareti yapıyorlarmış gibine gelir. soğursun hepsinden, ama açık açık da söyleyemezsin.
örnek 2: halı saha maçı. ve top senin ayağına her geldiğinde, karşı takımın kalecisi bağırıyor: vurdurmayın lan, pis vurur! sen bunu duyunca tabii, nerede olursan ol, abanıyorsun kaleye. top kâh köşe noktasının ordan auta çıkıyor, kâh tavana takılıyor filan. dalga geçiliyor hissi gelir yerleşir yine sineye. ama durduramazsın kendini, son dönemlerini yaşayan hami mandıralı misali, her noktadan kaleyi görürsün...
örnek 3: okulun (sana göre kainatın) en güzel kızının senden hoşlandığını duydun bi yerlerden. inanamaman gerektiğini biliyorsun ama, umut fakirin ekmeği işte, ne yaparsın. pic erkan gelir 'lan müge seni sormuş bizim bi arkadaşa' der. alırsın gazı, hülyalara dalarsın.. totoş murat gelir 'lan müge seni kesiyodu bugün' der. alırsın gazı, clark gable, kadir inanır triplerine girersin. içinde yine o dalga geçiliyor hissi vardır ama, müge çok güzeldir...
