hani yıldız tilbenin de bir şarkısınında dile getirdiği gibi; kendimden çıktım yola önce ve bunun hayatımın istisnasız her lokanta macerasında başıma gelen bir şey olduğunu fark ettim. arkadaşlarım ve etraftaki insanların yüz ifadelerinden de bunun genel bir sorun olduğuanladım. değinmeye karar verdim. hiperaktif bri gelip aferin iyi düşünmüşsün demeden önce ben kendime diyorum;aferim lan iyi düşünmüşüm.
efenim gün içinde çeşitli sebeplerle yemek yemeye vakit ayırma konusunda sorun yaşarsınız. dersane,okul ,iş temel sebeplerdir. normal zamanda rahatlıkla baş edebildiğiniz açlık,lokanta kapısından girildiği an çılgınca bir travmaya dönüşür. saniyeler dakika gibi geçmeye başlar artık. siparişinizi veripbeklemeye başladıktan sonra, başkalarının önüne istediklerin yemekler geldiğini gördükçe türk filmlerinde eroin krizine giren genç figürüne yakın bir psikolojiye kapılırsınız. gün içinde o çok da umursamadaığınız açlık hissi, iyiden iyiye vurmaya başlar, gerginleşirsiniz. etrafınızda önünde yemeği olmayan insanların yüz ifadelerine bakın, onlar da aynı durumda. yalnız değilsiniz yani. enteresan bir durum vesselam. lokanta atmosferinde mi?yoksa orda mevcut olan yemek kokukusndan mı? kaynaklanan bir duygu olduğu isviçreli bilim adamları tarafından hala araştırılmakta.. dünya bu sorunun cevabını bekliyor çünkü..
