tesadüfler hayatım boyunca olması gereken konumun maksimum düzeyinde seyretti.
ben hayatımın kurgusuna kimi zaman imrenerek baktım. kimi zaman olağan şeylerin bu kadarda ileri gitmesine ürktüm.
sanırım böyle bir zamanında içindeyim bükre.. en son kendimle düşünce savaşları verirken hayatım boyunca düşüp düşebileceğim en büyük kararsızlığın ortasında buldum kendimi.. bir tarafı düşündüm, ailem bana gülümsedi. kendimi düşününce ideallerim adına yapabileceğim güzel işleri gördüm. yukarı tükürsem sakal, aşağı tükürsem bıyık.
sen hiç böyle bir kararsızlığa düştün mü bilmiyorum. sanırım bir kaç saat öncesine kadar bu durumu tamamen yenmiştim.
yine tesadüfler peşimi bırakmadı.
ilkokul arkadaşım türkiye' de o kadar devlet üniversitesi varken gitti nokta atışı yaptı herif.
bilirsin. sonra yine kararsızlık başladı. vücudumun alev gibi yandığı, zihnimin düşündükçe işin içinden çıkamadığı bir bulamacın içine girdim.
okuma isteğim küllerinden doğdu. sonra yaşayabileceğim, anılar yazacağım kitaba çıkacak malzemeler, hayalini kurduğum ortam, ilkokul arkadaşım, arkadaşlık, arkadaşlar.. hayaller mi bükre? hayaller mi sözlük? hiç bir zaman olmayacaklar.
yine gecenin bir vakti fabrika işçisinin yorgun bakışlarıyla telef olduğum kapkaranlık ufukta, derin serinliğin içinde siluetinin yolunu gözleyeceğim.
kemiklerim, etim.. o fabrikanın birer kalıntısı olacak vücudumda.. 12 saatin yarım saati hayale sığmayacak kısacık bir mola bükre.. ben sigara kullanmıyorum belki ama.. yak bi sigara..
