Bazı insanların hayatına dahil olmak istiyorum. şuan bile balkondan gördüğüm, iki gün boyunca gece parkta önümdeki banka oturup arada bir de bana bakan çocuk. dalgalıyla kıvırcık arası tatlı bir kahve tonundaki saçların birbirini tamamlarcasına gözlerin kime çekmiş. Aslında hiçbir nedeni yoktu yanına oturup, "merhaba ben ..., nasılsın" demememin. Hem ne sakıncası olabilirdi ki. niye demedim, bak yarın gidiyorum antalyadan. adını bile bilmiyorum oysa gereğinden fazla merak etmiştim. Hem bir seferde benim yanımda tüttürebilirdin şehrin ışıklarına doğru. iki günde bir kesilip duran ışıklar biz konuşurken kesilebilirdi ve bir sigara ışığında devam edebilirdik hiç olmamış muhabbetimize. Canımız çok sıkılsa yirmi dakikada sahile inerdik, sahildeki banklarda konuşmaya devam ederdik. Ya da sahilde oturan o sımsıcak havada soğuk denize girmeye bile yeltenmeyen insan herkes eğlenirken mutsuz ve suskun oturan çocuk ne işin var burda. bakma öyle uykulu, hadi bir yarım saat uyu. ya da git kendini mutlu hissedebileceğin bir yere, zaman akıp gidiyor seni beni beklemiyor. Ya da şuanda karşıdaki apartmandan bana telefon ışığıyla el sallayan çocuk ne yapıyorsun sen in aşağı. Ya da mükemmel minik tartlar ve kekler yapan teyze, kimsin sen ve bunları yapmayı kimden öğrendin. Ya da yanımdan geçen insanlar yüzlerinizdeki yaşanmışlıkların sebebi ne. Nasıl yordu hayat sizi. Beni neler bekliyor. Ya da ilgimi çeken herhangi bir insan nasıl bu kadar güzel bakabiliyorsun caddelere. Ve daha nicesi, merak işte.
